Jak pozbyć się much?

Zwalczanie much

Najważniejszym aspektem w walce z muchami jest znalezienie przyczyny problemu i ewentualna jej eliminacja. Często źródłem tych owadów może być rozkładająca się padlina gdzieś wokół obiektu. Usunięcie jej spowoduje likwidacje problemu. Aby ograniczyć źródła pożywienia i rozwoju niezbędne są zabiegi higieniczne. Domowe resztki powinny być umieszczane w szczelnych zbiornikach i często usuwane. Materiały, w których muchy mogłyby się rozwijać powinny być przechowywane w szczelnych opakowaniach.

Larvalex - preparat na larwy much

Bardzo ważnym elementem jest zachowanie owadoszczelności, czyli w przypadku much zabezpieczenie wszelkich otworów a w szczególności okien i drzwi. Na okna można założyć siatkę, ale trzeba to zrobić ze szczególną dbałością, aby nie pozostawić szpar i szczelin między futryną a ramą siatki. Na drzwi również można założyć otwierane siatki.

Stosowanie lamp owadobójczych pozwoli ograniczyć problem. Urządzenia te najbardziej skuteczne są nocą, kiedy ograniczony jest dostęp innych źródeł światła dlatego zaleca się aby świeciły całą dobę.

Pułapki mechaniczne – lepy na muchy  były stosowane od dawna i mogą być używane z powodzeniem do wyłapywania osobników dorosłych.

Zobacz wszystkie produkty do zwalczania much.

Środki na muchy.

Muchy szybko się rozwijają i szybko rozprzestrzeniają, dlatego do ich zwalczania należy przystąpić jak najszybciej. Najlepsze efekty daje zastosowanie preparatów zwalczających osobniki dorosłe – adultycydów i tam gdzie to możliwe preparatów na larwy much  - larwicydów.

Muchostop - preparat do zwalczania much

Preparaty na dorosłe muchy dostępne są w postaci:

- lepów, nalepek, pułapek na muchy w różnych kształtach wabiących owady i przylepiających je do powierzchni.

- gotowych do użycia oprysków którymi można opryskiwać powierzchnie na których chętnie siadają muchy. ( nasłonecznione ściany, ramy drzwi i okien, parapety okienne itp.)

- trutek na muchy które można wykładać do przygotowanych specjalnych  pojemników. Może to być np. podstawka do doniczek kwiatowych lub specjalny karmnik dla przynęt na muchy. Przynęty na muchy zawierają specjalne substancje wabiące owady dzięki czemu ich skuteczność jest wyższa. Niektóre trutki na muchy można zmieszać z wodą i malować takim preparatem przygotowane np. z kartonu tablice i zawieszać w pomieszczeniach.

- koncentraty do mieszania z wodą i opryskiwania powierzchni na których chętnie przesiadują muchy. Do opryskiwania stosuje się różnego rodzaju opryskiwacze.

-aerozole do zwalczania owadów latających zastosowane na latające muchy powodują ich likwidację .

Na rozwijające się larwy much stosuje się larwicydy. Larwy rozwijają się w szczególnych warunkach – nawóz zwierzęcy, rozkładające się resztki pokarmów, padlina dlatego preparaty te mają zastosowanie tylko do takich miejsc.

Neporex 2 SG - produkt przeznaczony do zwalczania larw much.

Przyczyną problemu much w domu na wsi mogą być właśnie podobne miejsca.

 

Dodatkowe informacje

 

Muchówki – Diptera (Dwuskrzydłe)

Musca domestica – Mucha domowa.

Fannia Canicularis – muszka jesienna, zgniłówka pokojowa, mucha pokojowa

Sarcophaga carnaria – Ścierwica

Calliphora sp. – Plujki

Stomoxys calcitrans – Bolimuszka kleparka, Bolimuszka jesienna. 

 

Muchówki – Diptera (Dwuskrzydłe)

Rząd obejmujący około 85 tys. gatunków owadów. Cechą charakterystyczną dla tej grupy owadów jest posiadanie tylko jednej, przedniej, błoniastej pary skrzydeł. Druga tylna para skrzydeł została znacznie zredukowana i tworzy tzw przezmianki używane do balansowania w czasie lotu. Owady te są zdolne pobierać tylko pokarm płynny, co w przypadku owadów krwiopijnych odbywa się za pomocą kłująco-ssącego aparatu gębowego wprowadzanego bezpośrednio w żywą tkankę. W przypadku pozostałych muchówek pożywienie, nawet suche, jest upłynniane przez ślinę wydzielaną na pokarm poprzez miękki, gąbczasty aparat gębowy a następnie w postaci półpłynnej wsysany.

Obejmuje trzy podrzędy: Nematocera (długoczułkowe) do którego należą komary i meszki, Brachucera (krótkoczółkowe) np. bąki, i łowiki i Cyclorrhapha(łękoryse) np. mucha domowa. Muchówki występują we wszystkich strefach klimatycznych we wszystkich środowiskach lądowych. Jeden z gatunków żyje w morzach. Najmniejsze wielkości 1mm a największe osiągające długość do 10 cm.

Wszystkie muchówki przechodzą przeobrażenie zupełne (jajo, larwa, poczwarka, owad dorosły). Larwy aktywnie żerujące i szybko rosnące spotykane są na ogół w kompletnie odmiennym środowisku aniżeli to, w którym żyje owad dorosły, jakkolwiek owad dorosły na ogół ma styczność z tym środowiskiem podczas składania jaj.

Niektóre gatunki muchówek są blisko związane ze środowiskiem człowieka i uważane są za szkodniki i potencjalnych roznosicieli chorób.  

Musca domestica – Mucha domowa.

Kosmopolityczny owad z rodziny muchowatych często spotykany w domach i zabudowaniach gospodarczych. Dorosłe owady długości 6-9 mm, a rozpiętość skrzydeł 13-15 mm. Mucha domowa posiada wyraźnie wydzieloną, stosunkowo dużą głowę, szary tułów z 4 podłużnymi ciemnymi paskami i żółtawym odwłokiem. Większą część głowy zajmują duże, złożone oczy składające się z około 4 tysięcy oczek prostych. Pomiędzy oczami znajduje się para „kiełbaskowatych” czułek, które spełniają u muchy rolę receptora zapachów. Zapachy odbierane są przez drobne włoski czuciowe znajdujące się na czółkach. Poniżej znajduje się spiralnie zwinięty aparat gębowy (proboscis) zakończony gąbczastą poduszeczką - rostrum. Aparat gębowy ssąco-liżący umożliwia muchom pobieranie także pokarmów suchych. Pożywienie płynne wysysają bezpośrednio a pożywienie suche zwilżają najpierw własną śliną.

Na końcu każdej z sześciu nóg znajduje się para pazurków i para lepkich poduszeczek (pulvilli) pokrytych drobnymi włoskami. Zjawisko napięcia powierzchniowego umożliwia muchom chodzenie po gładkich pionowych powierzchniach, nawet po suficie.

Skrzydła dołączone są do środkowego, trój segmentowego tułowia i mają charakterystyczne użyłkowanie z zadartym ku górze zagięciem 4-tej żyłki przy jej końcu

Biologia i rozwój muchy domowej

Do zapłodnienia dochodzi tylko raz a zapłodniona samica przechowuje nasienie w spermatece. Praktycznie w 48 godzin po wylęgu dorosła samica jest zdolna do składania jaj. W czasie swojego życia (1-3 miesięcy) składa 4-5 złóż jajowych po 100-150 szt. w każdym. Perłowo białe cylindryczne jaja składa w wilgotne, gnijące materiały, jak resztki domowe, kompost lub obornik, kał zwierząt, padlina, gnijące warzywa i owoce. Larwy lęgną się z jaj po 8-48 godzinach i są beznogie, gładkie, białe. Zwane są czerwiem. Wciskają się w produkty unikając światła i szukając optymalnej temperatury –  40 - 50ºC. Dużo jedzą i szybko rosną, dwukrotnie lnieją przechodząc trzy stadia. Okres larwalny trwa około 7 dni. Larwy ostatniego stadium zmieniają środowisko bytowania, poszukują miejsc suchych (wyschnięty nawóz, sucha luźna ziemia, pęknięcia i szczeliny ścian).Tam przepoczwarcza się a rozwój poczwarki trwa około 3-5 dni, Poczwarki są charakterystyczne, jajowatego kształtu, ciemnobrązowe, mocne. Z poczwarek wychodzi owad dorosły. Rozwój much od jaja poprzez postać larwy i poczwarki do postaci dojrzałej trwa około14 dni w miesiącach letnich a w chłodniejszych około 25 dni. Temperatura podczas rozwoju much jest czynnikiem krytycznym. Na przykład w temperaturze 16ºC cały cykl rozwojowy może trwać 7-9 tygodni natomiast w temperaturze 35ºC skraca się do 1 tygodnia.

Wynika z tego, że potencjał rozrodczy muchy jest olbrzymi. W klimacie umiarkowanym może rozwijać się do 12 pokoleń w roku natomiast w warunkach tropikalnych znacznie więcej.

Dorosłe muchy są przyciągane przez rozkładającą się materię organiczną gdzie samice składają jaja.. Zapach wyczuwają za pomocą receptorów umieszczonych na włoskach znajdujących się na czółkach. Osobniki męskie wyszukują samic do zapłodnienia. Dużą rolę odgrywają tutaj feromonowe sex atraktanty.

Zimują osobniki dorosłe. Na okres zimy wybierają suche, nieogrzane miejsca w stajniach, oborach, pomieszczeniach mieszkalnych. W tym czasie nie odżywiają się ani nie rozmnażają, W ciepłych pomieszczeniach, ogrzewanych budynkach inwentarskich zachowują pełną ruchliwość oraz zdolność do rozmnażania się.

Znaczenie sanitarno epidemiologiczne

Od dawna muchy są znane jako potencjalni roznosiciele zarazków chorobotwórczych, głownie jelitowych. Mucha podczas pobierania pokarmu np. z zarażonego kału ludzkiego, wprowadza patogenny do swojego przewodu pokarmowego, pobiera również drobiny materiału na swoje ciało i odnóża. Przy następnym pożywianiu się tym razem na żywności ludzkiej mucha rozpoczyna ten sam proces czyli wydziela ślinę przez aparat gębowy na pożywienie infekując je poprzednio zdobytymi zarazkami. Będzie również pozostawiała te zdobyte uprzednio drobiny kału transportowane na ciele i odnóżach. Ponadto sama będzie pozostawiała kał, który również zawiera organizmy patogenne. W ten właśnie sposób mucha mechanicznie przenosi wszelkie organizmy chorobotwórcze. Prawie w identyczny sposób roznoszą zarazki karaczany z tą tylko różnicą, że mucha aktywnie lata i może wciągu dnia bez problemu przelecieć 4 kilometry. Muchy domowe mogą być wektorami takich chorób jak: czerwonka, dur brzuszny, dury rzekome, cholera, dżuma, letnie biegunki dziecięce, bruceloza, wąglik, tularemia, nosacizna, trąd, choroba Heinego-Medina i inne. Mogą również przenosić jaja glist ludzkich, jest żywicielem pośrednim niektórych tasiemców i nicieni.

 

Inne gatunki 

Fannia Canicularis – muszka jesienna, zgniłówka pokojowa, mucha pokojowa

Spotykana w lecie mucha bardzo podobna do muchy domowej, lecz nieco szczuplejsza. Dorosłe owady o długości 6 mm, barwy szarej a skrzydła o rozpiętości 12 milimetrów. Tułów z trzema podłużnymi paskami słabiej zarysowanymi niż u muchy domowej, u nasady odwłoka wyraźna żółta plama. W czasie spoczynku skrzydła złożone wzdłuż grzbietu a użyłkowanie na skrzydłach z czwartą żyłką biegnącą prosto do brzegu. Muszka jesienna najczęściej spotykana jest w kurnikach. Latają bardzo niepewnie, są mniej natrętne od muchy domowej. Często spotykane są w dużej liczbie latające wokół lamp. Jest bardziej tolerancyjna na chłód od muchy domowej. Zimę z reguły przeżywa w formie poczwarki.

Biologia i rozwój muszki jesiennej

Masowo rozmnaża się w nawozie kurzym, ale rozwój może przebiegać również w licznych innych produktach. Samice w wieku 10 dni składają jaja o bananowym kształcie długości 1 mm z żeberkami na powierzchni, co ułatwia im pływanie na powierzchni płynów. Spłaszczone, szaro-brązowe, beznogie larwy lęgną się po 24-48 godzinach. Na grzbietowej stronie maja włoski, które ułatwiają pływanie i poruszanie się w półpłynnym środowisku. Świeżo wylęgłe larwy wędrują przez pewien czas w poszukiwaniu odpowiedniego pożywienia, do którego się wgryzają. Larwa rozwija się, co najmniej 8dni. W tym czasie przechodzi 3 stadia osiągając długość ciała 6mm. Przepoczwarczenie zachodzi w chłodniejszym miejscu i trwa około 10 dni. Rozwój od jaja do dorosłego trwa 3 tygodnie, ale w chłodniejszych warunkach dłużej.

Znaczenie sanitarno – epidemiologiczne takie samo jak muchy domowej. 

Sarcophaga carnaria – Ścierwica

 Duża szaropopielata mucha o czerwonych oczach, długości 13-16 mm. Na odwłoku ubarwienie przypominające szachownicę. Ścierwica żyje na mięsie, padlinie i trupach, na których składa nie jaja, lecz żywe larwy. Jest bardzo płodna, może złożyć do 20000 larw, które rozwijają się na rozkładającym się mięsie. Larwy mogą być składane do ran ludzi i zwierząt powodując muszyce. Rozwój pokolenia jest zależny od temperatury i w 25ºC trwa około 15-18 dni

Ściernica ma podobne znaczenie sanitarno epidemiologiczne jak mucha domowa należy jednak zaznaczyć, że przenosi bardzo dużo zarazków na swoim ciele. 

Calliphora sp. – Plujki

Te gatunki much wyspecjalizowały się w żerowaniu na martwych zwierzętach i rybach. Wyszukują swoje cele bardzo dobrze ze względu na dobrze rozwinięty zmysł węchu. Plujka burczało wlatuje do pomieszczeń z charakterystycznym brzęczeniem. Często występuje w obiektach handlujących mięsem. Plujki są dużymi, grubymi muchami długości ciała 10-15 mm i rozpiętości skrzydeł do 25 mm. Odwłok koloru czarno-granatowego Jedna samica może złożyć do 1200 jaj w rozkładającym się mięsie. Po około 16 godzinach wylęgają się larwy które wgryzają się do mięsa i powodują jego rozkład. Okres larwalny przebiega z 3 lnieniami około 10 dni. Następnie w suchych miejscach następuje przepoczwarczenie. Po 10-12 dniach wylatuje osobnik dorosły.

W przypadku masowego pojawienia się tych much prawie pewnym jest, że w okolicy znajduje się padlina, na której rozwijają się te muchy. Usunięcie padliny powinno zlikwidować problem.

Znaczenie sanitarno epidemiologiczne – Mucha plujka może przenosić na żywność i przedmioty użytkowe człowieka zarazki chorób przewodu pokarmowego między innymi Clostridium i Salmonella. 

Stomoxys calcitrans – Bolimuszka kleparka, Bolimuszka jesienna.

Mucha ta zasługuje na uwagę ze względu na kłująco-ssący narząd gębowy. Żywi się krwią człowieka i zwierząt, pobiera pokarm co 2-3 dni. Podczas spoczynku ma charakterystyczną postawę z odwłokiem nieco pochylonym do dołu. Wtedy można zaobserwować charakterystyczną kłujkę skierowaną ku przodowi. Barwa szaro- czarna z podłużnymi ciemniejszymi pręgami na tułowiu.

Dorosłe muchy żyją 3-6 tygodni Są powszechne w budynkach inwentarskich gdzie żerują na zwierzętach. Samica składa do 600 jaj w ściółce z nawozem, jednorazowo do 80 szt. Larwy wylęgają się po 2-3 dniach i rozwijają się w oborniku lub gnojowicy Po około 3 tygodniach larwa migruje do suchych miejsc gdzie buduje poczwarkę. Po następnych 1-2 tygodniach wylatują dorosłe muchy.

Znaczenie sanitarno-epidemiologiczne

Bolimuszka bardzo boleśnie kłuje i wysysa krew. Mechanicznie może przenosić zarazki wąglika i tularemii, trąd i inne. Może być żywicielem pośrednim nicieni i niektórych tasiemców.

 

 Autor APP

 

do góry
Sklep jest w trybie podglądu
Pokaż pełną wersję strony
Sklep internetowy Shoper.pl