Jak pozbyć się pcheł?

Zwalczanie pcheł

Zapobieganie i zwalczanie

Metoda zwalczania pcheł zależy od wielkości problemu. W zadbanym domu zwalczyć pchły można stosując, dostępne preparaty  bezpośrednio dla zwierząt domowych lub w ich otoczeniu. Należy zwalczać zarówno stadia rozwojowe larwalne jak i dorosłe.

a) Zalecenia higieniczne

Pchły są na ogół związane z miejscami o niższych standardach higienicznych. Takie miejsce to np. rzadko sprzątane czy prane legowisko zwierzęcia . Regularne czyszczenie zniszczy miejsca ich lęgu. Porażona odzież, łóżka, kojce zwierząt muszą być dokładnie oczyszczone, prane lub w ostateczności spalone. Śmieci muszą być usuwane. Ze szczelin i pęknięć w podłogach wszystko musi być wyczyszczone, dokładnie odkurzone.

b) Zwalczanie środkami na pchły

Preparaty na pchły można stosować na zaatakowane miejsca i chronić je przed ponowną inwazją. Do zwalczania pcheł można stosować preparaty zwalczające larwy jak również osobniki dorosłe. Stosuje się głownie metodę opryskową, która w tym przypadku wydaje się być najskuteczniejszą. Można również stosować preparaty w formie pylistej. Dostępne są zarówno preparaty gotowe do użycia jak i koncentraty do przygotowywania oprysku. Preparaty w formie proszku na pchły są na ogół gotowe do użycia. Trzeba nimi dokładnie opylić miejsca występowania pcheł , zostawić proszek na powierzchniach jak długo jest to możliwe.

Zwalczanie pcheł na zwierzętach:

Dostępne są preparaty przeznaczone do bezpośredniego stosowania na zwierzęta-gospodarzy pcheł. Takie preparaty można stosować i należy postępować ściśle według instrukcji.

Rodentycydy czyli zwalczanie szczurów i myszy:

Jeśli okaże się, że źródłem pcheł są myszy i szczury (co często jest przyczyną obecności pcheł w piwnicach) można stosować rodentycydy aby zwalczyć gryzonie czyli gospodarzy , a pośrednio również i pchły. Jeżeli nie będzie roznosicieli (gospodarzy) pcheł to owadów też nie będzie.

 

Dodatkowe informacje

 

Rząd Siphonaptera- pchły

Dorosłe pchły żyją wyłącznie jako pasożyty stałotermicznych zwierząt, szczególnie ssaków, chociaż także mogą być atakowane ptaki. Wykazują preferencję do określonych gospodarzy, jednak jeżeli ich zabraknie, atakują także inne zwierzęta. W zasadzie są bardziej związane z gniazdami, legowiskami niż samymi gospodarzami. Dorosłe mogą wysysać krew różnych zwierząt, natomiast larwy mają bardziej określone wymagania odnośnie do warunków bytowania gospodarzy raczej niż rodzaju krwi. Pchła kocia atakuje różne ssaki i ptaki. Porażenia przez pchłę ludzką są w tej chwili raczej wyjątkowe. Znaczenie pchły kociej wiąże się z częstym

utrzymywaniem w mieszkaniach zwierząt i nie dokładnym czyszczeniem ich legowisk. Pokrywanie podłóg wykładzinami także ułatwia rozwój larw pcheł w mieszkaniach a centralne ogrzewanie zapewnia idealne warunki cieplne.

Biologia i rozwój pcheł

Dorosłe owady długości 1-8 mm, brązowawe, ciało bocznie spłaszczone, ze szczecinkami skierowanymi ku tyłowi; redukcja lub zanik oczu. Narządy gębowe gryzace; brak skrzydeł chociaż u niektórych gatunków poczwarki mogą mieć ich zawiązki; nogi silnie umięśnione z tylnymi członami przystosowanymi do skakania; metamorfoza całkowita ze stadiami jaja, larwy, poczwarki i stadium dorosłego.

Jaja pcheł mają długość około 0,5 mm, są owalne, perlisto-białe i są składane w futro, pierze gospodarza lub w jego gniazda czy legowiska. Nie są przyklejane do podłoża, Odchody pcheł są ciemne, stąd siedlisko pcheł to jak "sól i pieprz". Po każdym pobraniu krwi samica składa cztery do ośmiu jaj, może złożyć 800 do 1000 jaj w ciągu życia, które może trwać do 2 lat.

Larwy lęgną się po około tygodniu, są białe, nitkowate, beznogie, długości około 1,5 mm, wyróżnia je można brązowa głowa bez oczu. Żuwaczki przystosowane są do gryzienia; trzy segmenty tułowia i 10 odwłoka są wyposażone w szczecinki a na końcowym segmencie mają charakterystyczne pałeczkowate wyrostki. Larwy żyją w ciemnych, wilgotnych miejscach: w dywanach, w legowiskach zwierząt. Żerują także na szczątkach organicznych i ekskrementach dorosłych pcheł. W kale znajdują się składniki krwi konieczne do ich dalszego rozwoju. Larwy mogą także być drapieżcami, żyjąc na drobnych stawonogach. Legowisko kota może żywić 8000 larw i 2000 dorosłych pcheł. Typowe środowisko pcheł może być złożone z 5% dorosłych, 35% larw, 10% poczwarek i 50% jaj.

Po 2-3 tygodniach larwy osiągają 5 mm długości, przeszły dwukrotne linienie, przędą jedwabny kokon łącząc go z resztkami z otoczenia i w nim się przepoczwarczają. W kokonie w ciągu 3 dni jeszcze raz linieją i powstaje dopiero początkowo kremowo-biała a później ciemno brązowa poczwarka. To stadium jest nieruchome i w stadium poczwarki pchła może zimować. Pojawiający się w pobliżu gospodarz stymuluje pojawienie się dorosłej pchły..

Rozwój pokolenia trwa normalnie około 4 tygodni, lecz przy niższych temperaturach może się znacznie przedłużać.

Charakterystyka gatunków i gospodarz/siedlisko:

Pchła kocia (Ctenocephalides felis)

Dorosłe długości 2-3,25 mm; przednia część głowy dłuższa niż jej wysokość; wyraźne grzebienie na pronotum i na kolanie(pierwszy ząb grzebienia kolana prawie tak długi jak drugi); podstawowe człony nóg z silnymi kolcami.

Gospodarz/siedlisko:

zwłaszcza członkowie rodziny kotów ale także pies, inne zwierzęta i człowiek; Występuje najczęściej w legowisku kotów. Porażenie kotów w obejściach i sklepach zoologicznych pochodzi najczęściej od dzikich kotów.

Pchła psia (Ctenocephalides canis )

Dorosłe długości 2-3,25 mm; przednia część głowy tak długa jak wysoka; wyraźne grzebienie na pronotum i na kolanie (pierwszy ząb grzebienia kolanowego o połowę dłuższy niż drugi); podstawowe człony nóg z silnymi kolcami.

Gospodarz/siedlisko:

Głównie członkowie rodziny psowatych, także zwierzęta domowe i człowiek; Szczególnie częste w legowiskach psów.

Pchła ludzka (Pulex irritans )

Dorosłe długości 2-3,5 mm; brak grzebienia na pronotum i na kolanie; podstawowe człony nóg z silnymi kolcami.

Gospodarz/siedliska:

Zwłaszcza człowiek ale rozwija się także na świniach, jeżach, lisach i borsukach; znajdowana w domach, zwykle w sypialniach.

Pchła królicza (Spilopsyllus cuniculi )

Dorosłe długości 1,5 - 2,25 mm; grzebienie na pronotum i kolanie obecne, ten ostatni z 5 pionowo ułożonymi, okrągłymi kolcami; podstawowe człony nóg z silnymi kolcami.

Gospodarz/siedliska:

Gospodarzami sa szczególnie króliki, którym pchła przenosi wirusa myksomatozy, jednak atakuje także koty; samice osiedlają się głównie przy uszach i głowie i tam pozostają.

Pchła tropikalna szczurza (Xenopsylla cheopis)

Dorosłe długości 1,5-2,25 mm; bez grzebieni na pronotum i kolanie; rząd szczecin na tyle głowy; podstawowe człony nóg z silnymi kolcami.

Gospodarz/siedliska:

Różne gryzonie, lecz może także atakować człowieka; znajdowana najczęściej w okolicach portów.

Pchła jeża (Archaeopsyllus erinacei)

Dorosłe długości 2-3,5 mm; grzebień na kolanie z 1-3 krótkich kolców; grzebień na pronotum z 2-9 kolców.

Gospodarz/siedliska:

Głównie związany z jeżami, jednak zawlekana do mieszkań z psami, kotami i ludźmi; znajdowana także w ogrodach i wokół budynków.

Pchła ptasia (Ceratophyllus gallinae )

Dorosłe długości 2-2,5 mm; głowa bez fałdów mocujących czułki; grzebień na pronotum z ponad 24 zębami, grzebieni na kolanie i kolców na nogach brak.

Gospodarz/siedlisko:

Głównie ptaki gnieżdżące się w suchych środowiskach, ale także atakuje inne zwierzęta i człowieka; rozmnaża się głównie w okresie rozmnażania ptaków, migrując wraz z wylatującymi pisklętami. Często do mieszkań przechodzi z gniazd ptasich znajdujących się w przestrzeniach dachowych.

Pchła krecia (Hystrichopsylla talpae)

Długość dorosłych 3,5-6mm;grzebień kolana składający się z 9-12 kolców; grzebień na pronotum z 42-58 kolców.

Gospodarz/siedliska:

Związane są z kretami, znajdowane także w ogrodach i wokół budynków.

Rozprzestrzenienie

 

Znaczenie sanitarno epidemiologiczne

Pchły mogą być roznosicielami chorób lub przenosić pasożytnicze robaki. Najgroźniejsza choroba, którą mogą rozprzestrzeniać to cholera, przenoszona na człowieka przez pchłę tropikalną szczurzą (Xenopsylla cheapis ), która przenosi bakterię cholery z porażonych szczurów. W przeszłości pchły te były przyczyną epidemii choroby, np. W Londynie w 1665 roku. Pchły gryzoni mogą także przenosić tyfus mysi, atakujący także człowieka i są głównym roznosicielem tej choroby. Pchła psia jest pośrednim gospodarzem tasiemca psiego (Dipylidium caninum ), którego gospodarzem wśród kręgowców jest zwykle pies (rzadziej kot). Tasiemiec ten niekiedy może także atakować człowieka.

W Europie pchły nie są w tej chwili odpowiedzialne za przenoszenie chorób. Jednak gryzą ludzi, niepokoją ich, być powodem psychoz, urojeń o pasożytnictwo. .

Ugryzienia przez pchły to małe, czerwone plamki na skórze, na około z zaczerwienieniem. Zachowują się przez 1-2 dni i silnie swędzą. Pojedyncze ugryzienia są zwykle nie zauważane. Liczniejsze ugryzienia mogą prowadzić do nadwrażliwości.

 

Autor: APP

do góry
Sklep jest w trybie podglądu
Pokaż pełną wersję strony
Sklep internetowy Shoper.pl